บท ความ แต่งโดย อาจารย์หนุ่ม
ที่มา :
socanpclub.comว่าด้วย “รับน้อง” แบบซ็อคๆ แอนทๆ
ชีวิต ในมหาวิทยาลัยในวัยนักศึกษา โดยเฉพาะที่นี่ ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม คงจะไมมีเรื่องไหนๆ ที่จะมีพลังโยงใย รอยรัดผูคนหลายหลากมากหนา ที่อุตสาหดั้น ดนเดินทางมาเจอกันแบบทางใครทางมันอยางมีนัดหมาย(เพราะดันสอบไดคณะสาขาวิชาเดียวกัน) ไดดีมากไปกวาเรื่องราวของกิจกรรมการตอนรับนักศึกษา ใหมหรือที่เรียกกันงายๆ ว่า “รับนอง”
เรื่อง ราวเกี่ยวกับ “รับน้อง” จึงกลายเปนสวนหนึ่งของ “ความทรงจําทางสังคม” เปน Social Memory (เรียกให มันดูขลังหนอยก็แลวกัน) ของคนมหาวิทยาลัยที่มีสวนรวมไปกับมันไมมาก ไมนอย ไม
ว่าจะในแงไหนไมเว้น แมแตบรรดาคณาจารย หรือผูบริหารฯ เชนที่ภาควิชาฯ ของเรา (ผานประสบการณของผม) อยางนอยก็มี อาจารย ทัศนีย อาจารยวา และอาจารยนภา – อันที่จริงทานไดเปลี่ยน ชื่อแลว แตทวาในความทรงจําทางสังคมของพวก เราหลายคนหลายรุน ชื่อเกามันมีพลังสรางความทรงจําที่วานี้ไดดีกวาชื่อใหมหลาย รอยเทานัก ผมขออนุญาตใช ชื่อเกาใน “เรื่องจริงอิงนิยายเชิงมานุษยวิทยา” เรื่อง นี้ (จริงๆ ไมไดแยกแบบ สังคมวิทยาๆ ออกไปหรอกครับ แต เพื่อความสะดวกตอการใชภาษาเขียนของผม เรียกสั้นๆ แคนั้นก็แลวกันนะครับ)
อ่านทั้งหมด คลิ๊กด้านล่าง
Soc-Anp In Memory.pdf